Serap Şiiri - Turgay Kadiroğlu

güneşin doğduğu ve battığı,
ayın yükseldiği ve karardığı vakit
gönül çölümdeki serabın rengi hep aynıydı
varlığı ellerim kadardı,
düşlerim şehirler ötesine uzanır
ve söz ellerimden akardı...

bulut esaretinden kurtulan damla
gurbet diye gözlerine akardı,
ateş yutmuş sus pus dağlar,
yamaçlarında ırmaklar susardı,
bakışları ıslanan balıklar
çöllerimdeki hayaline bakardı...