Serap Şiiri - Erdem Gümüş 2

SERAP

adam usulca kalktı
yatağından
sendeleye sendeleye pencereye yürüdü
ağıraksak adımlarla
zifiri karanlıkta

yine her zamanki gibi
aheste aheste
hafifce araladı perdeyi

lapa lapa kar tüküren gökyüzüne bakıp
sonra sokak lambasına mırıldandı
"yine dibine fersiz"

el yordamıyla sigarasını buldu
paketi sıvazlayıp saydı parmaklarıyla
ve
tekrar mırıldandı
"yine iki tane kalmış"

cafff..dedi kibrit...
başını bir duman sararken
tekrar pencereye dönüp
elinin tersiyle buğulu camı yay şeklinde silerek
bir daha baktı

yeni bir mırıltıyla
-üçümüz de yanıyoruz
ya;
o ?

aniden söndü fersiz sokak lambasıyla
sigarası

"yine yalnız yanıyorum"
derken
bahçe kapısının gıcırtıyla açıldığını
hissetti

evin kapısında bir tıkırtı
koşarak seslendi

-içimde bir kıpırtı var,sen mi geldin?

ses veren yoktu

hafifçe araladı kapıyı
tipiyle kedi alabildiğine içeri girdi

gülümsedi
güldü kendi kendine

soğuk yatağına "C" şeklinde kıvrılıp yattı
gözleri alaca karanlık duvara dikildi

-ac tavuk rüyasında darı görür
diyerek
yorganı tepesine çekti
ve
şiir;
gözlerinden iki damlayla yastığa düştü;

Yâr her gece sen diye,kapımızdan içeri,
Üşümüş tipilerle, nice kediler aldım.
Pek mi ırak gitmiştin,umutlarım naçarı,
Yastığımın üstüne,nice damlalar saldım.

Kul Figani (Erdem GÜMÜŞ)
07.12.2017