Serap Şiiri - Bilal Karaman

Nicedir, düşlemiyordum bu şehirde seni…
Öpmüyordum yağmur bulutları ile gözbebeklerini
Hayallerim buz tutarken ümidin mahzeninde
Bir yanım su, bir yanım ateşti
Yemin olsun aramadım gidişini
Ne yüzümdeki tebessümde kaldın
Ne de tuttuğum dilekte
Maziye dönmüştün daha ilk günde
Yapma serap oynama benimle…

Nicedir yandıklarıma küsmüyordum…
Beşerin taşıyamayacağı
Gerçek öykülerim var
Yumruk gibi
Döşümde saklı
Girme araya
Alma ahımı

Yaşamışlığım var
Hayın güllerin vurgunlarını.
Kayan her yıldız bir ölümü müjdeledi
Cümleler yalnızca sahibini söyledi
Seni seviyorumlar talan
Duyduklarım zil zurna yalandı

Üfleme serap… Git başımdan
Ürpertme içimi
Diriltme ölenleri
Dokunduğun çırasız ateşin yangını…

Beslemişliğim var
Mutluluğun hüzne dönüştüğü
Özlemin umuda koştuğu
Dudağa inen ıslak titremeleri

Bıraktığın gibi kalmadım işte
Bir gün geleceğini bile bile
Öldürmedim uğrunda öldüğümü
Kimsesizliği bekledim
Uykular zehir
Yıldızlar zindandı
Çok şeyim vardı ama
Bende ben kalmadı

Yapma be serap
Oynama benimle
Git başımdan
Girme araya
Ömrüm acılarla yüklü
Hayallerimi satma bana
Gösterme hasret yanığı yüzünü

İbrahim’in dergâhına sığınıp
Yol göstericinin
Rahmana teslimini kuşandım

Çıkacaksan karşıma
Çıplak çıkma
İlk gördüğüm acemiliğimle gel
Sonra öldür beni…