Seranat Şiiri - Taha Bilal Mustafa Kekeç

Isındı güneş gökyüzünde yeterince
Aydınlık senin olduğun sokaklar
Ay ışığı kaşın gözün hürmetine aydınlık
Gözlerin sevgilim, gözlerindir nurum, huzurum
Senden gayrısı kör noktadır sevgilim

Parlasın mütevazi yıldızlar güzelliğine eş
Mor sümbülüm, güneşim, ışığım
Sensiz hazandır, ayazdır canevim sevgilim

Tenin bir bebek kokusu
Ateşin ibrişimler içimde
Hasretin dayanılmaz bir yangın
Yanmak dayanmak aşk bu işte !

Yolunu kaybetmiş bir sefirim yollarında
Divane bir gezgin, sefilim yokluğunda
Avare, biçare, seyyahım diyarlarda
Yokluğunun saatlerini sayıyorum
Ha geldi ha gelecek ümidiyle
Bir çocuk ısrarı gibi
Dilimde tutturmuşum yadını sevgilim

Simsiyah saçlarının yeli esiyor burnumda
Kulaklarımda senin sesin
Ah bu çınlamalar bitmiyor hiç
Bir türkü gibi, bir şiir gibi
Her nakaratı adın sevgilim

Gel sevgilim, gel
Tut elimden
Papatyam, begonvilim, karanfilim
Uçalım kanatlanıp en uzaklara
Gel sevgilim
Gel

Mevsimler değişir
Hasret yağmurları ıslatır gözlerimi
Bata çıka sensiz topraklara
Çamur deryasında batarım yokluğunda
Sen yoksan, soluk alamam
Can çekişir umutlar
Küllerim savrulur
Yok olurum

Gel sevgilim
Külüne, her şeyine muhtacım
Gel sevgilim