SERA / 1.MEKTUP
Satırlara dönüşen her ne varsa, bilinme arzusu taşıyan yüreğinde.
Mektup yazmaya karar verdiğim günden bu yana, bayağı bir zaman geçmiş olmalı. Hayatın bu denli hızlı ve anlamsız geçişleri arasında yazmanın gerekliliği biraz geç ulaşıyor ellerime. İçimde ki her fırsatta haykıran o çocuğun yıpranmışlık ve umutsuzlukla kısılan sesine aldanarak…
Merhaba Sera!
Öncelikle Dünya’nın o yıpratan hüzünlü gerdanlığından sıyrılıp, sana yaşamım boyunca hayalini kurduğum bu mektubu yazıyor olmanın o çocuksu heyecanını yaşıyorum. Şu an titreyen sadece ellerim mi? Onu da bilmiyorum. Ben sadece dile getirebildiklerimi yazmanın telaşına kapılmış; tamamıyla her duyguyu yazabilecek kadar da sakinlik bulamadığım, küçük penceresiz odamda anlamsızca sayfalara gülümsüyorum. Evet, insanlara ve yaşama karşı hayatımda bir mesafe, bir mahremiyet yaşıyorum. Beni ben yapan her şeyden tüm çırpınışlarıma rağmen gittikçe uzaklaşıyorum. Kimsenin hiçbir mahlukata ve hayallerine saygı duymadığı bu zamanda, ne kadar çok dayanabilirim onu da bilmiyorum.
İnsanları büyüdükçe artık hiç etkilemeyen o masallardan yola çıkacak olursak, birçok şeyin daha küçükken çocuklara öğretildiği o şartlı yaşam tarzına baş kaldırdığım için mi şu an bu haldeyim.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta