Ser Vereni Kalmadı Şiiri - Uğur Musab Şahin

Hal hatır soranları halden anlamaz,
Arkasında durduğun sözünde durmaz
Omuz verenlerin omzuna basılmaz
Güvendiğin dağlara karlar yağarmış.

“Yanındayım” diyenler, sırtından vurur.
Yolda yoldaş görünür karşında durur.
Derdini sormak varken hesap sorulur.
Dayısına güvenen ekmek ararmış.

Komşu komşusunun külüne muhtaçtı,
Bak komşu komşunun da eşiyle kaçtı.
Sır küpü sırdaşlarım sırımı açtı.
Ser vereni kalmadı sır çöplüğünde.

Gardaşlar gardaşına kar taşı olmuş,
Hainlerle bir olup karşında durmuş.
Anlından vursalardı, kalbinden vurmuş.
Derler ya “düşmanını anan doğurur”

Köpekler köpeği de ısırır şimdi
Zalimler yılanlarla çuvala girdi.
Tazılar aynı tazı çulu değişti
At izi it izine karışır olmuş.

Benimse söyleyecek sözüm kalmadı,
Herkesin bir onuru, şerefi vardı.
Söz ya çekti ya senet, nerede kaldı?
Beşeriyet bozulmuş güven kaybolmuş.
2021