Ser - Hayatımın Şiiri #1

serde serilmiş sessizlik
bende yer etmiş yersizlik
perde serilmiş gözlerde
nerede bu orman, bu deniz

uzaklara daldım
düşünürken kafam almadı tuzakları
yaşarken yaşımı yas tutarak
söz verdim uğruna ölmeye bir şeyin

kapalıdır gök gönlünden
gül kokusu sarar derinden
unutunca değerlerini
sözler kılıç olur keser bendinden

bugün son günüm izlerken gökleri
istediğim pek bir şey değil
artık zaman sana esir
bana gökte bir uçurtma olsun

durmak bilmeyeyim
her diyarın sevincini omuzlayayım
rüzgarı arkama aldıkça
daha yükseklere uçayım...