Sepya Şiiri - Mahmut Sezai Altundağ

Güneş batar, Ay doğar
her zerremi köhne bir karanlık kaplar
Bir figan dolar ciğerime bir vaveyla kopar,
Arşı inletirde beni kimseler duymaz...
Nedendir bu hüzün, nasıl bu denli içimi yakar,
Çok sonra gelir aklım başıma
Çok sonra apansızca
Bir gece yarısı belki de bir gün ortasında
Kendimi hüznün arifesinde bulduğum bir limanda
Veya mutluluğun ertesinde
Kalınca bir elvedanın nezaretinde
İş işten geçinceye anlarım
Bir Ahmet Kaya şarkısı çalar radyoda
Ve şöyle der gecenin tenha karanlığına
Hep sonradan gelir aklım başıma
hep sonradan sonradan
Şarkı çalmaya devam eder
Ürperir her zerrem rahat bırakmaz düşünceler
Hazin bir soğuk dolar içimi kırarda geçer
Mevsim Sonbahar soğuk işte her zerrem
Ne içtiğim çay fayda eder
Ne de gelecek yaz mevsimi
Sahi gelecek mi yaz, oynayacak mı çocuklar?
Bir kenar mahalleye yağınca yağmur,
Koşuşup eğlenecek mi çocuklar?
Kenara itilmiş diye kenar mahalle denir.
Tıpkı yüreğim gibi kenara itilmiş, terk edilmiş
Oysa kendi halimde bir diyarım ben
Kendi içimde yaşarım beyazımı, siyahımı, mavimi.
Gettoda gece çökmeye devam eder
Gittikçe Sepya olur tüm seyyarat
Çöker karanlık, düşünceler bir çığ gibi büyür
Kaçmak ister şiir kendinden bile
Kaçmak ister şair şiirinden bile
Kaçamaz hiç kimse ve şiir büyür de büyür...

Mart 2019