Sepetlenmek Şiiri - Feyzullah Evcil

Gözler arar sevdiğini,
Koluna takmak,
Onunla beraber olmak,
Yaşanmış-lıkların hatıralarını canlandırmak için.
Ama:
Kol yaşlanmış sa,
Yürekte yıpranmış, kahır rengi oluşmaya,
Başlamış,insanın, eti de ağırlaşmıştır....
Bir yerlere konamaz olmuştur...
Miadı dolmak üzeredir...
Çuvalda mızrak misali......
Zehir saçmaya başlamışsındır...
Sepette çürükler,kopmalar,
Eğrelti tutturulmalar.....
Gönül ne kadar inanmasa da böyledir,
Hayat......
Acılar aslında gerçeklerdir yaşadığımız....
Gıcırdamaya başlamış sepet ya yakılacaktır,
Yada atılacaktır bir kenara...
Sepetlenecek-tir insan....
Varolan yaşam bembeyaz bir silûettir,
Bir ruh misali....
Bulutlar mekan dır...
Acılar, mesken...
Sevgi, mazi...
Aşk, zehir...
Mavi,rüya..
Kol,kopmuş....
Yürek,kanser...
İnsan,yoktur...
Doğrular ölüdür....
Azizim sen ölmüşsündür...
Haberin olsun....

10 aralık 2011 cumartesi