Sepetle giden hurmalar...

Anlatıyor eshabdan,Abdullah İbnüz Zübeyr,
Gitmiş idim Hareme, vakit olmuştu seher,
Tavaf eder kadınlar,Allahımın beytini,
Bitirince tavafı,hepsi geçip de gitti.

Sezdim bir gariplik ben,takip ettim onları,
Durdular Akabede,buraydı konakları,
Sonra indi aşağıya,daldım bende peşlerine,
Harap bir yer buldular,girdiler evlerine.

Bir de baktım toplantı,biri sordular bana,
Ya İbnüz Zübeyr buyur,neden geldin buraya,
Dedim önce söyleyin -Hele siz kimlersiniz?
Dediler-Ya İbnüz Zübeyr biz cin milletindeniz.

Gördüm demin Kabede,tavaf eden kadınlar,
Takıldım peşlerine,dedim bunda bir iş var,
Onlar bizim hanımlar,bizden isteğin nedir?
Dedim-Canım çekiyor,taze hurmadan getir.

Yoktu taze bir hurma,o günlerde Mekkede,
Getirdiler birazcık,yedim ben afiyetle,
Dediler-Kalanı al,götür onu evine,
Döndüm hemence eve,hurma dolu sepetle.

Sakladım hurmaları,göstereyim herkese,
Sandık içine koydum,hurmaları sepetle,
Biraz geçtim kendimden,mutfaktan sesler geldi,
Gelen cinler birbirine-Hurma nerede dedi.

Onu nereye koydu? Biri sandık diyordu.
Açtılar sandığımı,içten sepet göründü,
Açın onuda açın,der onu açamayız,
Besmele okumuşlar,bu yüzden açamayız.

Götürelim öyleyse,sepetle hurmaları,
Alıp kaçırdı cinler,mutfağımdan onları,
Pişman oldum sonradan,neden mani olmadım?
Cinler beni soyarken,niye karşı durmadım?

04.05.2015//KIRIKKALE
HİDAYET DOĞAN