Sentetik Müptela Şiiri - Memet Karabalık

Başı sonu belli bir hikâyenin
Acınası figüranlarıydık sadece
Hayat aşkla döner sandım bir an
Aşk samanlıktan dönermiş meğer

Neşeli yanlarından tuttuğumuz dönme dolabın kolu kırıksa
Ekilecek toprağımızın gübresi bitmişse
Bahanen olacak beni sevmediğin

Erken tanımasaydın pulsuzluğumu
Nispet edecek bir dört tekerim
İğneli bir bronş parası
Süslü evlerin kapılarına uygun bir anahtarım
Elitize edilmiş ortaklıklarım
Ve toplantı salonlarına yaraşır dolma kalemlerim olsaydı
Elimin orta yerinde sıcaklığını hissetseydin servetimin
Müebbedi parada saklı bir aşkın nihayetsiz tebessümü sırıtacaktı alımlı suratında

Eşekliğime ver güzelim
Davulun sesi uzaktı,
İdrak etmek öbür ucunda kalmıştı dünyanın.
Gönül işi, sadece gönül işi değilmiş işte
İki ayrı yürekmişiz, biri pulsuz diğeri han hamam sevdalısı
Neticesi aşkımın, cürümünden büyük hayallerin oldu.