Sentetik Aşk Şiiri - Yüksel Çabaz

paydos zili çaldı...
şimdi en yorgun vaktidir aşkın.
makinalara, dişlilere harcanan umuttan,
kumaşlara, nakışlara dökülen emekten
ne kalmışsa geriye
bir pastanenin
soğuk, kirli ve rahatsız
sandalyelerinde paylaşılacak...

bahçeli ev hayalleri,
erkek çocuk, kız çocuk
hikayeleri...
gecekondu kapısının hüzünlü gıcırtısına
babanın sorgulayıcı
ananın kaygılı bakışlarına kadar sürecek...

üç odalı ev özlemleri dolduracak
yoksul ceplerine benzeyen yürekleri
usulca tutuşan ellerdeki ter,
gözlerden akmayan yaşların tercümanı...
elleriyle ağlayacak iki yürek...

sonra sitemler başlayacak
babaya, patrona, düzene...

derken, ucuzluktan aldığı,
üstündeki yazıda 'su geçirmez' yazan
ve fakat sudan hep uzak tuttuğu
'markalı' saatine bakıp irkilecek kız
geç kalmışlığın korkusu,
ayrılmanın hüznüne karışacak...

durağa kadar vuslat yaşayan eller
ayrılık hüznüyle
yüreklerine benzeyen
yoksul ceplerine sokulacak.
son bakışma da otobüsün gürültüsünde kaybolup gidecek...

sonra tekerlek dönecek,
kız gidecek
ve delikanlı
umutlarını yeşertmek,
üç odalı ev hasretini dindirmek
sevdiğini mutlu etmek için
karşı kaldırıma geçip
şans oyunlarına yatıracak
doğmamış oğlunun ayakkabı parasını...