Uzak rüzgârların esintilerini sakladım saçlarıma.
Nefesin karışmıştır diye.
Üşümelerim bile renksizleşti senden sonrasında
Dudaklarıma suskunluğu kilitledim
Her seferinde seni gecenin rengine sorup
Gül kokan bir yalnızlıkta beklerken.
Yele verdim yılları bir dağın yamacında oturup.
Çığlıklarımı kuşanıp sessizliklerime sığındım.
Çaresizliğimin başkaldırıları düşerken beynimin orta bir yerine
Karlar yağdı üstüme.
Seni,
Sakalı uzamış yanaklarımın gamzelerinde sakladım Sevgili! .
Suladım solma diye göz pınarlarımdan.
Hasret kokuşlu sabahlarda ellerimin nasırında biriktirdiğim sıcaklığını.
Alnımın en derin çizgisinde mühürledim
Uçurum kokulu yalnızlığımda yaşarken bir başıma,
Ben kadar bendin sen
Sensiz kaldığım zamanlarda.
Kaç kez kendimi ipe çekmeyi düşündüm
Kaç kez buzlaşmış taşlara dayayıp başımı
Geceler boyu kar altında üşüdüm.
Fırat gibi şahlandım yüreğimin ırmaklarında.
Sessizliğimi dinledim sensizliğine katıp.
Adın içimin kızıl kıyamet yerinde.
Saçının tek teli bile düşmedi düşlerimden.
Sevmeseydim seni alır mıydım elime intihar kokulu bu boşluğu.
Sen değil, içimde seni beklerken verdiğim savaş öldü.
Sensizliğin her anını yıldızlara böldüm.
Sen yıldızlarca çoğalırken içimde
Ben yıldızlarca öldüm.
Şimdi ölüm yok aklımda, intiharlarım bana uzak
Kelimeleri eskisinden daha yürekli döküyorum sayfalara.
Zamanın en anlamsızında
İçine düşen adım kalsın sende.
Bu sevda benim değil artık, rüzgâr uğultularının.
Kurak yalnızlığına ıpıslak gelmiştim.
Yüreğimin ellerinde sıcacık bir sevgi vardı sen üşürken.
Ben zaten çocukluğumdan kimsesizdim.
Kaç şiiri yetim bıraktım adında.
Kaç ölüm boyu bekledim ölümsüzlüğü.
Bir hayatı kaç bin ölüme böldüm.
Ölümsüz bir rüyadan uyandım ayılarak.
Ve
Öldüm.
Şimdi yalnızlığımı bile vurdular alnından.
Hangi ayrılık içinde hayat büyütür Sevgili.
Sevginin ateşinde alev, alev donarken
SENSİZLİĞİM KADAR YALNIZ,
YALNIZLIĞIM KADAR KALABALIĞIM ARTIK
Kayıt Tarihi : 1.2.2008 01:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
