Sensizlikten Şiiri - Rezan Baysal

Bu gün yine sebepsizce ağladım saatler boyu,
aklıma geliyor en acı anılar,
ölmek istiyorum, bazen de öldüre sim geliyor zamanı,,
kaybolmak istiyorum, kimselerin olmadığı bilmediğim bir yere gitmek istiyorum,,
sessiz bir kente kaçmak istiyorum,
bazen bir mağazanın camından mankenlere bakıyorum öylece duruyorlar,
bana hiç bir anlam vermediği halde izliyorum mankenleri saatlerce
sonra karşıdan geçen genç bir kıza bakıyorum yine düşüyor göz yaşlarım yanaklarımdan kayarak,
bazen milyonlarca kelime birikiyor boğazım da, konuşamıyorum, dökemiyorum kelimeleri dışarıya,
ne oldu bana bilmiyorum, her gece aynı rüya var uykularım da'
yüzü kapalı hüzünlü bir sesle ''umudunu kaybetme'' diyen bir kadın görüyorum..
O kadını tanımıyorum ama her rüyama geldiğin de huzur buluyorum,,
sen var iken ben böyle değildim, geçen her saniyenin ayrı bir anlamı vardı benim için oysa şimdi gece mi gündüz mü bilmiyorum, dondurmak istiyorum zamanı durdurmak, tüm bu yaşananlar dan bir anlam çıkarmak istiyorum ama nafile,
hayallerimi dar ağacına asıyorum ve tam kendimi de asacağım derken dar ağacına aklıma her gece rüyalarıma gelen kadın geliyor,
acılar bırakmıyor beni, bazen aynaya bakıp ben kimim diye soruyorum kendi kendime, yaptıklarım dan bir anlam bulamıyorum, mahalle çocukları her sokağa çıktığım da DELİ diye bağırıyorlar bana, kızamıyorum onlara,
eskiden bağırıp çağırırdım sesleri çıktığı için ama şimdi deli dedikleri halde sesim çıkmıyor, ve şimdi anlıyorum ki tüm yaşadıklarımın sebebi SENSİZLİKTEN...!