Sensizlikte Güzel Şiiri - Atilla Kızılkaya

Bir öğle vakti çalmıştın kalbimin kapısını..
İyi dileklerle güzel sözlerle başlamıştık.. Bu sefer ayrılığın olmasını istemiyordu yüreğim ve seni tahmin edemiyeceğin kadar çok seviyordu…

Ve sen sevdiğimi ya anlamak istemiyordun yada ben sana anlatamıyordun.. Ama hep bir şeyler senin bana gelmeni engelliyordu.. Oysa sen beni istiyordun yani yüreğin beni istiyordu. Güzel günler yaşıyorduk ve mutluyduk ama o kara bulut hep üzerimizde dolaşıp durdu.. derdi neydi ki bizle ve ne istiyordu bizden..

Bir öğle vakti çalmıştın kalbimin kapısını..
Belki ilk defa böyle sevilecektin ve ben ilk defa böyle yürekten birini sevecektim. Zaten ilk defa aşık olmuştum. Öncelerimi unutmuştum ilkim sen olacaktın ve sonuna kadar da senin olmanı istemiştim.. ve sende öyle isten. Ama dedim ya, bir kara bulut dolaşıp durdu hep üzerimizde..
Ayrılığın olmasını istememiştin, ellerinin, gözlerini ve en önemlisi o sıcak yüreğini hiç kaybetmek istememiştim.. belki sende istememiştin ayrılığı..

Bir şeyler koparıyordu bizi birbirimizden ve sen ağlıyordun yüreğin kanıyordu, yüreğim kanıyordu paramparça olmuştum ve ilk defa gözlerimden sahipsizce yaşlar süzülüyordu..
Oysa bir değil bin umutla başlamıştık uzun zaman birlikteydik güzel günler yaşadık. Ayrıldık birkaç gün sonra tekrar barıştık kopamadık kısaca..
Nasıl oldu da bir anda ayrılı verdik, nasıl oldu da bir anda parçalara bölünüverdik.
Şimdi nemi yapıyorum? Sensizliği yaşıyorum yani sensizliğe alışmaya çalışıyorum. Yaşadığımız acı, tatlı günler geliyor aklıma gülüyorum ve sonra nedense kızıyorum kendime..

‘’Sensizlikte güzel’’ diye hayıflanıp duruyorum gecenin şu zifiri karanlığın da..
senin yokluğunda geceye başka çöküyor karanlık kendimi arıyorum dar sokaklar da özlüyorum sabahı beklerken gecenin karanlığın da kendimi özlüyorum…

Bir öğle vakti geldiğin bu yürekten sessiz, sedasız gitmiştin güneş batarken. Önce sen sonra gölgen kaybolmuştu gözlerimden sessiz, sedasız bir ayrılıktı bu ve parçalara bölünüşümdü senin gidişin..

Oysa böyle bitmemeliydi böyle yanmasaydı, acımasaydı yüreğim ve her günün bitimin de böyle kahrolmasaydı gözlerim ve sen bu şekilde gitmeseydin..
Bak işte yüreğin kanıyor, gözlerin ağlıyor sen gidiyorsun.
Böyle bitmemeliydi, son noktamız böyle kötü olmamalıydı yüreğim kanıyor ve ilk defa gözlerimden sahipsizce yaşlar süzülüyor sensizliğe…

Bir akşam vakti gün batmaktaydı yaşanmış ne varsa yakıp, yıkmıştık ardımıza bakarak gidiyorduk..
Sen ağlıyordun ve canımdan bir parça kopup gidiyordu istemesen de gidiyordun işte ve ağlıyordun…
Bir akşam vaktiydi biraz suskun, biraz kırgındık yine de iyi dileklerle ayrıldık elveda bile diyemedik birbirimize suskunduk..
Ve son noktayı koymuştuk bizim olmayan kararlarala.
Yine de iyi dileklerimiz vardı yüreğimiz de ve bu yüzden sadece ‘’Kendine İyi Bak’’ diyebildik sessizce ama yürekten söyledik o üç kelimeyi çünkü seviyorduk ve bizim olmayan bi karar kesişen yollarımızı ayırıyordu uzun zaman sonra…
Gidiyorduk istemeyerek ardımıza bakarak ve elveda bile demeden gidiyorduk işte.
Hıçkırıklar düğümleniyordu boğazımızda konuşamıyorduk ve bir aşk bitiyordu bitmesini istemediğimiz halde..

Özlüyordum bir zamanlar seni..
Bakarsın bir gün tekrar özlerim..
İşte o zaman işitir kulakların..
Şimdi söylediğim o iki kelimeyi..
‘’SENSİZLİKTE GÜZEL’’

14:01:2008
00:26