Sensizlikte Güneş Şiiri - Şairsel Şiir

Şair ön söz:"Yalnızlık asildir;
kimin kendinde kaybolması
kiminin de suskunluğun ezgisidir...

"""Sensizlikte Güneş""

Bu gece sarıldım yalnızlığıma
Bir ben birde üstüme yıkılan dört duvar
Bana düşman gibi bakan hayalin
Odanın içinde dumandan
boğulmak üzereyim
Elimde kalem
önümde göz yaşlarıyla ıslanan kağıtlar
Gök yüzünün rengi neydi hatırlamıyorum
Uzun zaman oldu yıldızları saymayali
En son senin ile saymıştık
Acaba sayısı hala aynımı
Dünya değişti mi
Hala yağmur yagiyormu acaba

Sen hiç yorma kendini
Ben giderken
açık bıraktığın kapıyı çekerim
Senin olmadığın bir yer istiyorum
Bulurmuyum bilmiyorum
Çünkü içime çektiğim
nefeste bile sen varsın
Sensin işte benim
Hayatımın herşeyi olan
Sen varsın işte sıgınacağım tek liman

Senin için yazdım bu şiiri
Zaten hangi şiir var ki sen olmayan
Seni içimde yaşatmadığım hangi gün kaldı
Seni defalarca içimde
boğup öldürmek istedim
Sen Hiç gitmesini de beceremedin
Kalmayı da bilemedin
Valizinde ki emanetimi geri istiyorum
Hayallerimi ,umutlarımı ,
kalbimin bir yarısını
Giderken benim olanları verip öyle Git

Gözlerindir bana cenneti hatırlatan
Gözlerin olmadan
bir hayat kurmayı denedim
Ve her defasında olduğu gibi
bunda da başarısız oldum
Belkide ilham kaynağım sendin
Beni sensiz
ve şiirlerimi kâfiyesiz bıraktın
Gökyüzünün rengi mavi değilmiş senmişsin
Güneş sarı değilmiş
Sen varsın diye sarı görüyormuşum
Yani baktığım ,içtiğim ,sevdiğim
herşeye anlam seninle kazanıyormuş
Sen olmadan nefes alışım
yaşamanın bile bir anlami olmuyor

Sahi sen nasıl bitirdin acılarını
Banada ogretsene nasıl unutulur
Nasıl vazgeçilir
Herşeyin anlamı o iken
Nasıl anlamsız yaşanır
Saçmalamaktan korkuyorum
Belki bir silah yeterdi
acılarıma son vermeye

ELLERİME MÜREKKEP BULAŞTI BİR KERE ✍🏿