Sensizlikte geceler daha kötürüm

Öyle bir terk edişin vardı
Seni kalbimin en derin yerinden
Saklarken söküp aldın
Ama hiç çıkmadın o derinlikten

Sensizlik iliklerimi dondurdu
Sen ilkbahar mevsimiydin nefesimin
Seni yaşadıkça kayboldum
Hani ilk cigarayı yakarsın

İçine çekersin o muhteşem haz ve titremeydin
Sensizlikte geceler daha kötürüm
Rutubetli ve yalnızlık la dolma vakti artık
Gecelerde aldığım o sınırsız kokun tüketiyor sensizliği

Geceler artık yaşanmayacak
Aldığım nefesin tadını bilmeyeceğim
Nefes almayacağım sensizliğe dalacağım
Sensizlikte ağladıkça gözyaşlarım

Kelimelerime aktı acıttı
Sözlerim dudağımda yandı
Yüreğime hafiften hançer saplanır gibi ılık ılık yaktı
Şiirlerdeki yalnızlığa ihanet ettim sensizlikle
Kalemin ucundaki mürekkep seni anlatıyor
Yüreğimde bir at gibi şahlandı sensizlik

Son cigaramı yaktım
Son gücümle işime çektim
Dumanıyla seni uğurladım
Sensizliği hayallerimde anılarımda sakladım