mapushane yaptım evimi kendime
isyanım var, sana olan sevgime
neden seni sevdim diye, yüreğime
öfkem dalgalar boyunu aştığında
kilitleyerek, saklıyorum anahtarı yüreğimde
insanların gamzeleri silinmiş
gülen gözler susmuş, kaybolmuş çevremde
suçlanan ben oldum, hep
kaçıyorum, kaçamadığım sevgimle
benimle geliyor hatıraların
kapanan yüreğimden atamıyorum, açıpta kapıyı
kırıyorum, seninle hatırası olanları
yırtıyorum, seninle olan fotoğrafları
ağlıyorum senin yokluğunla
dört duvar arasında
duvarlar astı suratını bana, sensizliğimde
sustu, müziklerdeki sesler,içimde
söndü, gülen gözlerimdeki ışığım
kayboldu bugün, yüreğimdeki aydınlığın...
Cengiz ÇETİK...03.01.2007-Finike
Cengiz ÇetikKayıt Tarihi : 3.1.2007 15:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
EMEKLER SUYA YAZILMAZ. YÜREĞE YAZILIR. YÜREKTEN GELENE DE SAYGI DUYULUR.
sustu, müziklerdeki sesler,içimde
söndü, gülen gözlerimdeki ışığım
kayboldu bugün, yüreğimdeki aydınlığın...
..yüreğinizdeki aydınlıklar hiç kaybolmasın...saygılarımla...Mehmet Karlı
Sormadan açarak kapılarını
Sahibi oldun yüreğimin...
Son nefese kadar, kal orada
Yoksa...
Sensizlikte mahpushane olur evim....
Tebrikler Cengiz bey... Güzel bir şiir yine kaleminizden.. Yüreğinize sağlık....
TÜM YORUMLAR (2)