Sensizlikte Direniş Şiiri - Emel Cengiz

Senden uzakta
Yüreğimdeki sevgimi büyütüyorum
Bir şey istememiştim si senden yarınlar adına
Yakaladığım mutluluğu paylaşmaktı tek amacım
BAŞARAMADIM
Kendimi sorguluyorum, acımasız yargılıyorum
Bir gündönümü yaşarken, bir kara gecelerde buluyorum kendimi..
ANLAYAMIYORUM
Sevenler hep böylesine mi acı çeker?
Böylesine mi yokoluşları yaşar?
Herhalde yaşam, insanları kahrederken, başarısını kutlar..
Can koymayı istersin yoluna
Uğrunda ölmeyi
Sesini duyurmanın yollarını ararsın bıkmadan usanmadan
İNANDIRAMAZSIN
Kalmışım hiç bilinmeyenli denklemlerin arasında
Çözemiyorum
Yolgösterenim yok, dinleyenim yok
Paylaşanım da
Kendimleyim, hepsinin ortasında
Sığınacak limanım yok
İçimden bir ses gelecek diyordu
Yollara boş gözlerle bakarken
YOKTUN
Hiç olmadın da
Gittin gideli güneş yüzler rarardı
Ayaza durdu, sevi dolu yüreğim
Akşamların tadı kamadı
İçtiğim meylerden zevk alamadım
Birlikte olduğumuz yerlerde dolaşmak
Şimdi bana göre değil
Acıyı yaşatır, seni özletir
Gözpınarlarım çorak topraklara inat
Mutluluk yağmurlarının yağmasını beklerken
Melankoli sınırlarını zorlarım kahırlarla
Ulaşamadığımdın, varamadığımdın
Hedefleri hep seninle şaşırdım
İnatla dayandım
Şimdi senden uzaklarda kendi mutsuzluğumu yaşıyorum
SORGULAMA
Sorma
Seni terkediyorum
Uzaklarda kal, yüreğimde kal, anılarda kal
Gün gelir konuşulursa eğer sevgiler
Nasıl sevmiştim onu çılgıncasına bir zamanlar
Uğruna ne çılgınlıklar yapmış der, gülerim
Unutulmaz dopdou yaşanan günler, yıllar geçse
Acıyla yaşamayı öğrenince
Yaşamın bir parçası olduğunu görürüm, avunmayı da bilirim
Zamanı tersine çevirip,
Seni yüreğime gömer,
DİRENİRİM..