Bir gün düşündüm de...
Meğerse severmişim sensizliği,
Severmişim yalnızlıktan doğan sessizliği.
Sensizlikte bulmuşum ben sendeki güzelliği
Bilirmişim;
Sensiz seninle yaşayabilmeyi
Taa şuramda yaşatabilmeyi.
Öğrenmişim;
Seni sen yokken de görebilmeyi,
Ölüm sesizliği çöken sokaklarda hayalinle gezmeyi,
Öğrenmişim görünmezi çözmeyi.
Seni sırdaş yapmışım uykusuz gecelere,
Sana yüreğimi vermişim,
Yalnızlığımı göstermişim,
Aydınlık gecelerde yıldızlara bakarken, gözlerini görmüşüm
Bu yüzden karanlığı sevmezmişim
İşte o günden beri severim sensizliği
Ben böyle aşkı buldum.
Yoksa nasıl öğrenirdim seni ölesiye sevmeyi!
(10.07.2000-Birecik)
Kadriye AkıncıKayıt Tarihi : 3.4.2007 15:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
'Bana seni sevmeyi sensizlik öğretti.'
![Kadriye Akıncı](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/04/03/sensizlikte-bulunan.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)