Sensizlikte Bir Çıban Kanamasıdır Acılarım

Seni görünce dilim lâl olur, esirin olurum
Sensizlikte bir çıban kanamasıdır
Dizlerimdeki siyatik yorgunluk
Gözlerimde pıhtılaşan acılar
Kalbimi, gözyaşlarınla kördüğüm ettin
Çocuklar gibi ağlayamam

Gökyüzüne feryat eden yağmurlar gibi olsam da
Bir damla misali eririm
Aşkın sırrına meftun olan bakışların deryasında
Bir bebek ağlamasına benzer üşümelerim

Bir uçurum olur, boğazımda düğümlenen sözler
Sözlerim isyana müptela olur
Özürlü doğan çığlıklarda
Kangren olmuş bir öfke nöbetinde
Üstüm başım yalnızlık kokuyor

Şimdi! Kör bir kuyu gibidir
Sana hasret rüzgârda kamçılanan düşlerim
Ve aşkın susuzluğunda çatlayan inançlarım

Çiçekler de beni terk etti
Çiçeklerin yaprakları solgun ve ayyaş
Her yanımı sarmış irili ufaklı böcekler