Sensizlikte Ben! Şiiri - Muhammed Okay

Sensizlikte ben;
Sesini düşürmüş bir rüzgârım;
değdiği her yerden irkilip
dokunduğu denizin dalgalarında boğulup giden...

Unutulmuş bir mevsimim ;
tüm hükmünü yitirip
yalnızca takvimlerde asılı kalan...

Terkedilmiş bir şehirim ;
tüm haritalarda yolları çıkmazlara,
sokakları ölümün sessizliğine bürünen...

Kabuğunu unutmuş bir yarayım;
kanadıkça sızlayan,
sızladıkça daha derin kan ağlayan...

Durmuş bir saatim;
sende sonsuzluğa takılı kalıp
akrebinin zehri yelkovanının  kanatlarına bulaşan...

Çoktan unutulmuş bir masalım;
çocukların ve çocukluğumun düşlerinden kayıp
Bütün zihinlerde sözcük sözcük silinip kaybolan...

Ve renklerini kaybetmiş bir gökkuşağıyım şimdi
Tutunduğu yağmurlardan düşüp
Gün yüzünden ve gökyüzünden yitip giden...