Sensizlikte Şiiri - Metehan Ayhan

Seni düşünürüm; yokluğunda.
Gözlerin gelir aklıma; yıldızlar gibi parlak.
Gözlerine baktığım zamanları hatırlarım; gözlerinde kendimi gördüğümü.
Sonra gülümsersin bana; tarifsiz, eşsiz, sevgi dolu!
Birden kokunu duyarım; gülümserim, aklım gider başımdan.
Kapatırım gözlerimi; bana sım sıkı sarılışların gelir aklıma.
İşte o zaman içimde bir ağrı; bedenimi saran.
Derken hüzünlündiğin anlar gelir aklıma; duygularım artar.
Bakışların değişir birden; dudak büküşlerin.
Oysa ne güzel yakışıyor sana; eşsiz gülüşün.
Derin iç çekişlerim gelir aklıma; kalbim daha hızlı çarpar.
Öpüşmelerimiz; tatlı, yumuşak, sevdalı.
Elerini düşünürüm; gözyaşlarımı silen, şevkatli.
Derken ağlamak isterim; göğsüne yaslanıp.
SAna sarılmak; sonsuza kadar ve hep yanın da olmak.
Sıcaklağını hissederim; ellerinin, bedeninin, yüreğinin.
Tenini özlerim; yumuşak, kışkırtıcı.
Bakışmalar gelir aklıma; sessiz haykırışlar.
Sesini duymak isterim; kalbim biraz olsun serinler.
Gecelerimi seninle geçiririm; usanmadan hayaller kurarım, hayallerim de Sen.
Her günü seninle bitirir; her sabaha tekrar seninle başlarım.
Sevdama; yeni sevdalar katarım.
Yaşadıklarım neyse; ben seninle yaşayamadıklarıma yanarım.
Zordur katlanmak ayrılıklara; severken bu kadar.
Tek faydası; insanın ruhunu eğitmek olduğuna inanırım.
Sensizlik...
Sensizlik gelir aklıma; her şeyden beter!
Kalabalık içinde; kimsesizlik, çaresizlik.
Bazen kuş olmak isterim; kanat çırpmak Sana.
Sessiz sedasız; senden haber almak, bir kez olsun görebilmek.
Merak ederim sonra; hep zormudur! bu mudur sevmek.
Eğer derim şimdi olmazsa; gerçekmidir öbür dünya.
Kendi kendime derim; Ne zor şeymiş Seni sevmek!
Şairin dediği gibi; 'Bu derde düşmeden önce'