Sensizlikle Yetinmek Şiiri - Necat Önder

Henüz ümidimi bitiremeden
Ölmedim, ölmekte istemiyorum
Bekle derken ne demek istedin sen
Bilmedim, bilmekte istemiyorum

Gurbet döndürürken uysal kediye
Bu aşk bana senden kaldı hediye
Sensiz mutluluğu istemem diye
Gülmedim, gülmekte istemiyorum

Gururla taşırken bu melekeyi
Hayat beni boğdu âşıksın deyi
Bu suçu alnımdan, bu son lekeyi
Silmedim, silmekte istemiyorum

Evet, ben çılgınca âşıkken sana
Felek nasıl kıydı bilsen bu cana
Kendimi kaybettim sonra ben bana
Gelmedim, gelmekte istemiyorum

Gözüm seni gördü, sende açıldı
Amma gönlüm bu hasretten çok yıldı
Sanma gönül şimdi sevgisiz kaldı
Kalmadım, kalmakta istemiyorum

Her soluk her nefes inan her adım
Ve her düşüncemde seni yaşadım
Bu hayattan sensiz bir tat hayatım
Almadım, almakta istemiyorum

Sensizlik ne çile ve ne amansız
Sanki kolum kırık, bedenim cansız
Tek an, tek saniye gurbette gamsız
Olmadım, olmakta istemiyorum

Ben kanatlarımı yandırıyorken
Beklide göklerde uçuyordun sen
Senden başka bir kul kapısını ben
Çalmadım, çalmakta istemiyorum

Çıldırdım bu gönül pes derken gama
Cinleri doldurdum sanki odama
Sensizliğe çare aradım amma
Bulmadım, bulmakta istemiyorum