Sensizlik2 Şiiri - Ramazan Güleryüz

sevginin aşk oyunu olup sunulduğu bir dünyada
inan ben yapayalnız kaldım sensiz buralarda
ağlamakla bitmiyor dertler,düşünmekle geçmiyor günler
sensizliği dindinren göz yaşı dolu resimler

artık isyan eder oldum sensizliğe,sensiz gecelere
bu isyanımı ya duvardaki saatin sesinde,ya da dışardaki it ulumalarında duyuyorum
ellerimde sensizliğin kelepçesi,gözlerimde ise hayalin
tutamıyorum hayalini,okşayamıyorum gül cemalini

ama gönül bu, hep imkansızın peşinde
gönül atını hep yalçın kayalıklara sürüyor
ya oturup ağlıyor ya da seni düşünüyor
sonra yakıp bir sigara kendince sensizliği öldürüyor

sensizliği derin derin çekiyorum içime
bütün bedenim sensizlik ile doluyor,sensizlik ile sarhoş oluyor
ama bir türlü kabullenmiyorum, kabullenemiyorum sensizliği
hıçkıra hıçkıra ağlıyorum......
seni, sensizliğinde öldürdüğüm göz yaşları ile atıyorum
damla damla incitmeden,kırmadan

çünkü ben kendimden çok sevdim seni
ayrılığın acısı bambaşka
gözlerimde senden bir çağrı,bir mesaj beklemenin yorgunluğu
zihnim düşünmekten düşünemez oldu beni
ben sen oldum kaybettim bende beni

artık kelimeler etmiyor teselli beni
her gece,her gece çarmıha gerseler beni
yitirmem sana olan sevgimi
ama delicesine sevgim sana değil
ya sensizliğe ya da hayaline