Sensizlik Zulüm Şiiri - Dede Efendi

Mehtap gecenin koynunda uzanırken mahmur,
Yıldızlar arzuyla göz kırpıyordu.
Dalgalar mendirekte tırmanırken uzaya,
Yakamozların düşerken göz kapakları
Kara kalem bir gecede
İçimde sen, elde var keder
gömdüm seni dizelerime.
Yağan yağmurda yıkandık duygularımla.
Sahilde oturdum, bıraktığın yerde beni.
İçerim yangınyeri.
Damlalar trampet solo yaparken damlarda;
İdam mangasının karşısında düşündüm
Kendimi, yorgun ve çaresiz, sen giderken.
Arkana bile bakmadın,
Haklıydın,seni kan tutardı.
Ama, hiç kanım akmadı.
Hayalin, belleğimde mahpus,
Sevgin, yüreğimde sürgün.
Gülüm, sana müebbetim kesilmiş,
Sensizlik zulüm!
Ne, toprağın suya ihtiyacı var,
Ne, yeni bebeğin memeye,
Ne, doğan günün geceye.
Benim, sana olduğu kadar

YılmazSayiner