Sensizlik Zor Zanaat Şiiri - Alim Eken

Dolarsın ya bazen,
Bulutsuz yağmak istersin hani.
Öyle bir gök var içimde.
Ne güneş aydınlatır,
Ne de gökkuşağı boyar beni.
Çisil Çisil boşalır içime içim.
Sen uzak,
Ellerin uzak,
Sensizlik, kış kıyamet gibi bir tuzak,
Off, of.
Ne çok uzakmışım meğer ben bana
Ne çok uzak,
Bilirmisin hücrede müebbet yatanı.
Ne gün geçer,
Ne saat işler zamanı.
Saymakla neyi bitirirsin ki zaten.
Hangi gelmeyecek günü.
Dışarıda seni beklemeyen anı,
Vazgeçtim tutmaktan çetelesini tarumar ömrümün.
Her günüm
Yaş kütüğünde açılmış sensizlik kertiğinden ibaret.
Yokluğun ağır,
Yokluğun, Hiroşima’da atom kadar yakıcı,
Çağlayan ırmaklar yok ormanlarımda,
Uçuşan kuşlarım taşındı göğümden.
Delip geçmiyor artık ciğerimi, çiçeklerimin kokusu.
Sensizlik zor zanaat,
Ne ustası olabildim Yakub’un sabrıyla yokluğuna,
Ne de yokluğun aman vermekte, sabırda ustalığıma.

25/03/2008 - İzmir