Sensizlik Zor Şiiri - Ahmet Tulganer

Sessizlik hakim,
Gece gebe gurbete.
Gitmek, dönmemek üzere,
Kalmak, bir ömür boyu sensiz.
Dayanılmaz sızılar var içimde.
Üzgünüm,hatalıyım biliyorum.
Yok işte, çabam çaresiz gidiyorsun.
Kal desem son kez,faydası olur mu?
Özür dilesem senden, pişmanım desem.
Sensizlik, zaten ölüm demek bana.
Pişmanım işte, anladım hatamı,
Ne olur gitme, kal.
Üzgünüm,pişmanım,
Özür dilerim senden.

Fakat, ne fayda gittin işte.
Bir ışık, ümit bırakmadan.
Ben şimdi nasıl yaşarım.
Sensiz zaten hayat mı yaşamak?
Ona yaşamak mı denir? Ölmek.
Yaşarken ölmek, diri diri gömülmek.

Bir gülüşüne ben, bin can veririm.
Gözlerine baksam, mum gibi eririm.
Fısıltını, seslensen duyarım,
Bir haber salsan, koşar gelirim.
Bir ümit versen, yılarca beklerim.

Ne olur akşamlar olmasın,
Dertlerim başına toplanmasın.
Sensizlik zor be gülüm,
Sesin her an kulağımda melodim.

Yorgunum, dayanamıyorum.
Dünya yorgun, ben yorgun.
Kalbimse sana vurgun.

Hadi ne olur,
Dön gittiğin meçhulden.
Sensizlik zor be gülüm.