Sensizlik Ve Sessizlik Şiiri - Kadir Yörük

Yorgun gözlerime sordum seni
Yıllardır yanımda olmasına rağmen gerçeği göremediğini söyledi
Arıyordu mutluluğu göremiyordu beni dedi
Bir yaralı yürekti onun göremediği...
Yaralı yüreğime sordum seni
Ne bir gün kapımı çalan oldu ne de önünden geçen dedi
Kanadı kırık bir güvercin gibi
Bakıma ve sevgiye muhtaç ben
Ne yaramı saran oldu ne de beni seven
Bir eksik vardı kalbimin yarısında kalan
Bir onun yeri eksikti
Muamma bir yalnızlıktı, boşuna bir bekleyişti benimki...
Yalnızlığımı paylaştığım sahildeki martılara sordum seni
Buralarda senin için uçan bir melek yok dedi
Daha bizim buralara düşmedi demek ki
Uğrasa da nereden bilecektik ki
Öyle ki adı sensizlikti ve sessizlikti
Bu sessizliği bozan da bir denizdi...
Kıyıya çarpan azgın dalgalara sordum seni
Henüz yüreğine kor düşmemiştir dedi
Çırpınan yoktu buralarda sevdası uğruna
Gelirse bağışlarım onu sevdalısına
Bırakırım onu kıyıya
Sonra bir yakamoz çıkar karşıma...
Gecenin yarısında ay ışığındaki yakamoza sordum seni
Sorduğum yakamoz veriyordu adresini
Yıllardır hep aynı yerde aynı adreste bekliyordu seni
Sahilin en güzel yerinde kıyı şeridinde
Yüreğinde yangınlar oluşturan senin hayalinde
Azgın bir dalga vardı peşinde
Tek bir derdi vardı seninle
Sessizliğini bozup
Sensizliğini giderip
Aşka ulaşmak...