Sensizlik ve Ben Şiiri - Esma Şafak

ben alışmışken sende sensizliği yaşamaya
sen çıkarınca şimdi SEN'i aradan
ben kaldım SENSİZLİKle çırılçıplak, başbaşa
kurudu; bir yudum can suyuyla
yeniden yapraklanan,filizlenen dallarım
kırıldı; ruhu kılıfından sıyrılmış gibi kanatlarım
yoruldum, baş edememekten bu sevdayla
savruldum, senden sonra bir diyardan bir diyara;
tutunamadım ama öylesine yaşadım
Unuttu beni, Unutamadığım rengin sahibi
yeşilim derdim ya hani ben sana
baharm derdim, taze fidanım
gün olur ellerinde soluksuz kalışlarım
yağmalanmış gönül kıyısının rıhtımındayım
bir sefer daha yapılırmı ki yeniden,
bilinmeyen bir garip yolculuğa ...
Sensizlik ve Ben şimdi sarmaş dolaş
Ben ve Sensizlik yarının sabahında ...