Sensizlik Son Bir Adım Şiiri - Ali Ağır

Sensizlik Tarifi

Yüksek bir uçurum kıyısı sensizlik!
Bir adım kalmış sonsuzluğa
Sadece tek bir adım sessizliğe

Martılar uçuşurlar ilerde, mavi dalgalar kıyıyı döverler. Bir bankta oturmaktayım, seni düşünmekteyim. Hatırlıyor musun? -Ölümü göze alacak yeminler- etmiştik. İki çocuğumuz olacaktı seninle biri kız biri erkek, ablalık yapacaktı kızımız oğlumuza. Bahçesi olan denize bakan güzel bir evimiz olacaktı. Penceresinden sabah güneş ışıkları girerken öperek uyandıracaklardı bizi -iki yaramaz-..

Batarken güneş bu derin karanlık!
Şimdi çok daha soğuk,
Çok daha bulanık…

Hak etmedik biz seninle ayrı düşmeyi.-Ben seni bırakamam- demelerin hepsi yalan mı? Yoksa sahte miydi bütün konuşmalar. Hatırlar mısın? Nasıl tanıştığımızı hangi gün? Hangi saat? Hangi dakika? Ben hiçbirini hatırlamak zorunda kalmıyorum, hepsini zaten hiç unutamıyorum. Bazen diyorum kendime keşke hiç seninle hiç tanışmamış olsaydım. Keşke hiç görmeseydim gözlerinin içindeki parıltıyı hiç işitmeseydim ruhunun sesini... Şimdi sensiz yapayalnız bu bankta oturmazdım.

İlerde hırçın dalgalı bir mavilik!
Soğuktan üşümüş parmaklar
Ve hayattan yorulmuş ayaklar.

Tamam diyorum kendime kızarak unut onu çünkü o seni zaten unuttu… Tam unuttum, bir çığlık, yüreğimde, sessizce… Ve daha çok hatırlıyorum seni. Tam unuttum bir kıyamet kopuyor gözlerimden siman hiç silinmemekte… Yani unutmak istemekle unutulmuyor be sevgili! Unut demekle silip atamıyorsun hiçbir şeyi, unut demekle sevdayı sökemiyorsun. Ne kadar çok? Her ne kadar çok istersen unutmayı o kadar içeri batıyorsun bu hayatta bir o kadar çaresizleşiyorsun.

Tanrım bu ne büyük bir ıssızlık!
Ölüm korkusu yok yüreğimde
Tek bir soru?

Acaba diyorum acaba bir ihtimal sevdi mi beni? Ne dersiniz belki sevmiştir oda… Azda olsa gülmüş müdür? gözleri gözlerimin içine bakınca…

Son bir adım…
Sonrası sonsuzluk