Sensizlik Siyah Beyaz Şiiri - Ahmet Yumuşak

Gittiğin günden beri, seni yazıyorum
Beyaz bir deftere, siyah bir kalemle
Hayatımda renkler yok artık
Sen beyazsın sensizlik siyah
Geceyle gündüzü fark etmiyorum
Ayla güneşle dostluğu kestim
Tek tesellim hayalini kurarak
Duvara çizdiğim siyah beyaz resim
Kokuna hasret kalınca
Kıskanır oldum çiçekleri
Su vermeyince onlara
Boynunu büktü hepsi birden
Kafesi açtım bülbül gitmiyor
Ortak oluyor yalnızlığıma
Derdimi anlamış olacak ki
Ben senin için gözyaşı dökerken
Bana eşlik ediyor çırpınarak
Giderken seninle beraber
Bütün kokularda gitti
Açlıktan kedim bile
Beni terk etti
Beni mahkum ettin yalnızlığa
Kimse bilmesin diye derdimi
Kaçar oldum insanlardan
Dostlarım sen varken gelirdi
Yokluğunda onlarda mum gibi eridi
Tek dostum kaldı o da elimde
Beni sana götüren
Seni bana getiren
İçi benim gibi kararmış
Bir kurşun kalem