Sensizlik sessizlik gibi
Sanki kimse yok.
Güne inat yoldaşım olmuş geceler.
Uykum uyudu ama ben uyumadım
Ölümün eşiğindeki çılgın bir gecede.
Yağıyor yağmur meleklerin eşliğinde.
Yankılanıyor sessizliğin yıkıcı sesi
Bir deprem gibi
Beynimin en ücra köşesinde.
Büyüyor,
Büyüdükçe büyüyor
Yüreğimdeki çetin yara.
Şırıl şırıl Aşk kanıyor.
Aktıkça akıyor gözyaşım
Hüzünlü bir nehir gibi
Dinmek bilmiyor.
Sensizlik sessizlik gibi
Sanki kimse yok.
Kayıt Tarihi : 13.1.2009 22:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)