Sensizlik Senfonisi Şiiri - Zeynep Bilge

Karanlık bir şehir,
Ve karanlığım içinde kaybolmuş bir ben,
Özleminle eskittiğim şehir kaldırımları,
Ve sensiz geçen bir gece daha,
Her sabah sana kavuşma hayali ile uyanıp,
Her akşam hayal kırıklığı ile uyumak ne demek,
Bilir misin sen?
Özlemlerin içinde en çok özlediğimdin sen,
Seni sensiz yaşamak ne zor,
Ne acımasız sensiz geçen günler.
Sevmiyorsun, sevmeyeceksin biliyorum,
Beklemeler hep çaresiz kalacak,
Bu yürek seni unutacak mı bilmem ama,
Bu yürek sensiz yaşamaya alışacak.
Bugün de karanlık oldu bak,
Bak sen yine yoksun yanımda,
Olmayacağını da biliyordum aslında,
Ama umutsuz yaşanmaz derler ya hani,
Hergün bir umudum var benim,
Oda sen.
Sensizim evet,
Ama yanlız değilim,
Hiç yanlız da olmadım,
Bir sırdaşım oldu benim sensizlik dolu günlerde,
Oda yanlızlığım.
Evet en büyük sırdaşımdı yanlızlığım,
Yanlızlıkla dostluk kurdum seni beklerken.
Şimdi yanlızlığım ile ben,
Derin bir geceye daha merhaba diyoruz,
Seni düşünerek ve seni konuşarak.
Yanlızlığım ve ben seni çok seviyoruz,
Kendine iyi bak yanlılığımı bana sevdiren...