Sensizlik Sendromu Şiiri - Ziya Bekar

Dün gece yine uykularım kaçtı,
Senin yokluğundu,
Issız gecenin karanlığında.
Yer de kara toprak, gökte kara bulut
Bir ışık arıyorum olmayan yıldızlardan
Ya da var olup ışığını bana yansıtmayandan...
Kim bilir kaç kere uyumaya çalışacağım,
Uyuyamadan çığlık çığlığa...
Koşmaya çalışacağım,
Nefret ve kinim karanlığa...
Ağlıyorum, hıçkırıklarım düğümleniyor boğazıma,
Erkek adam ağlamaz derler,
Kim derse yalan demiş,
Ağlamanın erkeği, kadını mı olurmuş,
Aşk silahından çıkan aşk mermisini yedin mi sen hiç...
Önce kalbime bir aşk kurşunu,
Yandı kavruldu kalp, hayatımı değiştirdi
Bambaşka bir insan yaptı beni,
Bazen sarhoş, bazen deli, bazen divane
Bazen de kula kulluk, emir eri...
Önce kalbe bir aşk kurşunu demiştik,
Sonra sarar tüm bedeni,
Bazen ayaklarım koşmak ister, koşamazsın
Bazen vazgeçmeye çalışırım, ama yapamazsın,
Ayakta dik durmaya çalışırım, bitiksin duramazsın,
Çaresizlik içinde yere yıkılırsın
Eğer işte o anda başucuma gelirsen,
Sorma bana hiç bir şey,
Ya sensizliğin sendromundayım,
Ya da sensizlik panik ataktayım...
21 Aralık2009