Sensizlik sabahında kör karanlık

Yine bir sensizlik sabahı
Yine kör karanlık
Yine deli bir yağmur
Sellar arasında umuda kaçışan insanlar

Ankara yine ağlamaklı
Yine ayrılığın hüznü düğümleniyor boğazımda
Yine aynı ezgi çalıyor radyoda
..............En son sana vuruldum
Yine aynı demli çay var masada
Bırakıp gittiğin günkü bardakta duruyor parmak izlerin

Yine aynı kahreden yanlızlık
içimde kör umutların hüznü
Seni hatırlatıyor
Güvenparkta o tarihi ağaçlar
Yine yanlızlığa kanat çırpıyor kuşlar

Biliyorum dönmeyeceksin
Biliyorum o gün gelmeyecek
Dolmayacaksın yüreğime taşana kadar
Yine yarım kalacak gönlümdeki sevda kabım

Biliyorum
Kırlangıç kanatları gibi özgür dudakların
Beni sevdiğini söylemeyecek
Yüreğin titreyerek bana tutulsanda

Son sözün çınlıyor kulaklarımda
son sözün ümitsiz ve kahredici
Biliyorum ayrılık bu biliyorum yanlızlık
Sevsende delicesine
Çırpınsada yüreğin bana
Kırlangıç kanatları gibi özgür dudakların
Demeyecek dönüyorum diye