Sensizlik Rüzgarları Şiiri - Hurre Zan

Özlemini ektiğim bahçede gözlerimi kapatıp,
hasretinle inleyen sensizlik rüzgarlarını dinliyorum.
Kıyamazken çiçeğinden bir yaprak koparmaya,
şimdi başka bahçelere savrulduğunu görüyorum.
Sonra, her tanesinde bin acıya gebe olan toprağın,
gözyaşlarıma hasret, yolumu gözlüyor.
Öyle aciz,
öyle yazık, kıyamıyorum.

Ki ben sana nasıl kıyabilir,
benliğimi nasıl sensiz yetim, öksüz bırakabilirim ki..
Ondandır işte, sensizlikte, "seni" bulunca ağlamaya başlamalarım.
ve aciz gözyaşlarım, senlerle buluşunca da, yağan bu ahlarım.
Paçalarıma kadar gelen gözyaşlarımın, gelip de tekrar gözlerimle buluşması da işte bundandır..
Sanki yokluğuna inandırmak için usulca boğuyor beni.
İşlerken her zerreme, buram buram senler.
Ah şu bedenden ayrılmak..
Ne kadar acı,
ne kadar da erken.

- Hurrezan