Sensizlik Ölüm Gibi Şiiri - Emine Genç

Varlığını hissedipte yaşayamamak gibi seni Sindi içime en hasret kokan yanların. Keşke gözüne değen bir ışık olsaydım Elinden safrulan umudun kırıntısı düşseydi kucağıma.. Keşke yanmasaydı bu denli bağrım Ateş yüreğime değilde düşseydi ocağıma sussaydı dillerim kapansaydı gözlerim çarpmasaydı yüreğim değilmi ki artık yoksun dursun nefesim hayat dursun. Gün ışırken sabahlara o! karanlıklara mahkum du.. seyretmek istemiyordu güneşin doğumunu. çünkü hiç bir doğum bu kadar sancılı değildi..parçalıyordu içini.. Ne bir insan sesi ne bir kuş ötüşü nede açan bir çiçek avutamıyordu gönlünü.küsmüştü hayata ve yıllarını çalan acımasız yarınlara..durdu bir an sessizliği dinledi oysa çığlıklar kopuyordu kulaklarında ve sesler çarpıyordu beyninin duvarlarına..git diyor du bir yanı yaşayıpta ne olacaktı ki, gitttt! hayat herzaman zaten zalim değilmiydi ki, bundan sonra mı insafa gelecekti kader..kal diyordu bir yanı belki, belki yüzüne güler bir gün kader..ama hiç umudu yoktu..bir an eli uzandı bir teşebbüse kıyamadı sevdiğine ve çünkü o yaşıyordu içinde ve karar verdi yaşayacaktı kankurusu hayalleri ile..sonsuzluğa ve karanlığa rağmen sessizce çekildi iç denizlerine.. Sevgiyle...