Kuruyan bahçemin gülüdür yanan,
Közlenen aşkımın külüdür yanan,
Vuslatın duvağı, tülüdür yanan,
Vuslat bana düşman sensizlik zulüm,
Razıyım al da at en dibe beni,
Yeter ki uzak et fendime beni,
Ne olur bırakma kendime beni,
Kendim bana cellat sensizlik ölüm.
Muson iklimimin yağmuru dindi,
Hercai hüzünler gönlüme indi,
Gün batmak üzere vakit ikindi,
Kavurur içimi sensizlik çölüm.
Çalacak kapım yok hepsi tükendi,
Yüzüme kapandı ve sürgülendi,
Boş yere bekleme yar gelmez dendi,
Gel de bitsin artık sensizlik gülüm.
(03.06.2010)
Mehmet Özden BiçerKayıt Tarihi : 22.11.2012 09:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!