Sensizlik Nöbetleri Şiiri - Sadettin Deren

Artık uyuyamıyorum sensiz
Yarasalar sardı dört-bir yanımı,korkuyorum.
Bütün radyolar sustu,balıklar nefes almıyor,
İçimdeki boşluk gittikçe büyüyor,ağır,ağır...
Sen yoksun da,iyi mi yapıyorum sanıyorsun?

Savaş var içimde,yüreğimde soluyor trenler.
Geri çekiliyorum,kulaklarımda sirenler,sirenler...
Yüzyıllardan beri yürüyorum sana,duyuyor musun?
Sanki içimdesin,saklambaç oynuyoruz bende,
Sen yoksun da, iyi mi yapıyorum sanıyorsun?

Samanlıktayım çırılçıplak,dikenler batıyor her yanıma,
Denizanaları emiyor kanımı,düşlerim sırılsıklam,
Üzerime yağmurlar yağıyor,üşüyorum,üşüyorum..
Güneşim ol gel bana,karanfilim ol aç bende.
Sen yoksun da, iyi mi yapıyorum sanıyorsun?

Yalnızlığı,gitmeleri,sensizliği atıyorum sözlüklerden.
Seni koyuyorum kahvaltıma zeytin yerine,
Doyamıyorum senden esen rüzgarın menevişine,
Her tarafım alev alev,denizler boşalıyor gözlerimden.
Sen yoksun da, iyi mi yapıyorum sanıyorsun?