Sensizlik Nöbetleri Şiiri - Çekdar Özer

Geceye çalan gözlerin
avutamadı içimdeki sensizliği..
Oysa öyle riyakardın ki
kanmam gerekirdi gözlerine.
Onlara bakıp bakıp senden aşk dilemem,
hatta sensizliğe küfretmem gerekirdi.
Yapamadım…
Su gibiydin.
susadım.. susadım...
Kurudu dilim damağım,
kalbim…

Sensizlik dönemi
bir korku tünelinde geçirdiğim yolculuk gibiydi.
Gözlerimi hiç açamadım.
Aniden karşıma çıkıp
kalbime!
inmenden korktum çünkü…

Hiçbir müzik
tatmin edemedi
duygularımı senden sonra,
ellerinden tutup
uzun yolculuklara çıkaramadı.
Her dinlediğim müzik
kalbimin aşka karşı
şehvet duymasına neden oldu.
Ve seni
kısa metrajlı filmlere
sığdırma saçmalıklarım
hep boşa çıktı.
Çünkü
aşk doğaçlama yaşanan,
metrajı olmayan bir film.
Filmdeki her oyuncu
kendisinin yönetmeni
ve her aşk sahnesi
ayrılık kokmalı ki film tutsun…

Artık seni gayrimenkul
hayallerime ilmikleyip
bozuyorum ortamın
se(n) ssizliğini…