Bir kavak ağacının gövdesinde,
Dökülüyorken göz yaşlarım
Ağalarını örüyordu sessiz sedasız
İçimde örümcek yalnızlığın
Sen gelmedin kızıl oldu gözlerim
Utandı yanaklarım
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
