Sensizlik ne mümkün? Şiiri - Tarık Erkutlu

Bir kavak ağacının gövdesinde,
Dökülüyorken göz yaşlarım
Ağalarını örüyordu sessiz sedasız
İçimde örümcek yalnızlığın
Sen gelmedin kızıl oldu gözlerim
Utandı yanaklarım

Hani poyrazdan karayel’e dönerde rüzgar
Koyarda avuçlarıma isyan bayrakları fısıltısını
Kapanırsa parmaklarım, yumruk olursa
Düşerken sevişmelerimiz aklıma hınca hınç.
Bekledim seni nafile bir bebeğin düşleri gibi

Tutulamayan çingene palamutlar torik olurken denizde.
Kırıldı aynalarım, seni seven suretim çatladı, apansız.
Bir sevdanın kıvılcımları kalmış gibi üzerimde,
Bizi ben kundakladım gömdüm delilleriyle .

Sen yoksun çığlık çığlığa kuşlar konuyor çatılara
Sen yoksun hasretin ağır kokusu işlemiş havaya
Nefes alamıyorum … Boğulur gibiyim kömür gözlerinde
Sensizlik ne mümkün.