Sensizlik Köyü/ Deneme Şiiri - Ebru Ünver

Sevdim be, canimdan cok, ömürden cok sevdim seni ben. Hani derler ya Yildizlardan daha cok sevdim be. Ahh bagrimda sanki cehennem atesi var simdi. Ben, ben istememistim oysa gidisini. Nasil agladim nasil kavruldum bilemezsin, sen benim sana askimi bilemezsin. Azicik, sadece azicik hissetseydin beni yüreginde, bilirdin belki; seni yüregimdeki hancer gibi hissettigimi. Ahh yar bu hanceri ne cikarabiliyorum kanamasin yüregim diye, ne birakabiliyorum acisindan, hancer girmis yüregimin taa en derinine. Ben seni sen bana aci veresin diyemi sevmisim, hancerim ol, cehennemim ol diye mi? Olsun be, sevdim ya, acisiyla sevdim, tatlisiyla sevdim, iyisiyle ve kötüsüyle. Sen neler feda edebildin yüreginden sevgili sen ne feda ettin bu yanliz aska. Adi yanlizlik olmus, karanlik olmus bu aski korumak ikimizin görevi degilmiydi oysa? Beni nasil yanliz biraktin ucurumlarda, ve nasil ittin daha baska ucurumlara? Kurtulamiyorum diplerdeyim, en dibindeyim acilarin. Sensizlik adli bir köydeyim. Ne olur, neolur kurtar beni be, kurtar beni bu kalmak istemedigim köyde.