Sensizlik korkusu Şiiri - Ercan Öztürk

Karanlık, boş bir odanın içindeyim, bir ben varım bir de benim en kötü halim. Yolumu aydınlatacak ışık yok ve gözlerin çok uzaklarda göremiyorum...
Korkuyorum kaybolmaktan, bir hiçliğin içinde kalmaktan, sensizlikten...

Olmaktan korktuğum yerdeyim,kayboldum, yoksun yok ! Mahkum oldum karanlığa,sensizliğe.
Istemiyorum artık başka bir ışık yolumu aydinlatacak, yeter mi ki onların ışığı aydinlatmaya yolumu ?

Korkuyorum, gelmeyin ! Girmeyin karanlık odama. Çalmayın kapımı, vermeyin odamı ateşe, arkadaş yok bakıp çıkmanız gereken orada. Yaralar var sadece ve üzerine tane tane dökülen tuzlar. Korkuyorum , yakma şu canı döküp bir tuz daha açık yaraya, yakma ! Lütfen, lütfen, lütfen !