Sensizlik Kimsesizlik Babam

Benım en çok şimdi ihtiyacım var sana,
Hani sen olsan dağları toz ederdim.
Sen yoksun ya, ben şimdi alabildiğince çaresiz, koskaca evrende kimsesizim.

İçimde kopan fırtınaları dindirmekte neymiş, talan olmuş yurt gibiyim.
Zorluklar değil belimi büken,
zulümlere gark olmuş mahkûm gibiyim. Yaşıyor deseler nasıl ispat ederim,
ben hergün yeniden dirilen ölü gibiyim.

Avareyim, deliyim, sensizlikten bu esaretim.
Kimsenin sevgisine zerre cesaretım kalmadı. Ayakta durmaya çalıştıkça yıkılmaya kefaretim. ben böyle değildim,
Bu yenilgi senden bana kalan tek yadigar..

Babam, kızın sensiz ,kimsesiz, sessiz
bazen bir uçurum oluyor yokluğun,
Her özlem de, tel tel düşüyorum dipsiz kuyulara.
Pusulam bozuk, zaman kâbus.
Yol aradıkça kayboluyor bildiğim tüm adresler..

Her sevgide inançla vuruluyor biçare yüreğim. sana geldikçe hasretine yeniliyorum,
sensizliğin ardına gizleniyor mahcup bedenim, ağır geliyor..

Tüm gerçekler, yalanlara serap olup esiyor,
babam sana yemin ederim ki,
Ben hep sevgide sendeliyorum.
silahla değil babam ben sevgi ile vuruluyorum.
beni sevenler tarafından katlediliyorum.
Sahi sende gördün mü?
Beni nasıl vurduklarını..
Sorsan baba hepsi beni çok sevdiler...
Sorsan hepsi sevdi babam,
Hepsi sevdi...