Sensizlik Kefen Bana...

Zifir saçlarına geceyi ören sevgili
Senli saatlerin kölesi yüreğime
faili meçhul özgürlükler işlendiğinden
Sen ğittiğinden beri
dudaklarımın kıyıları metruk soğuklarda üşüyor...
Özlemin bıçak yarası gibi sızılarken içimde
her nefeste acı soluklanır can durağımda...
Alev alev ateşler vurdukça can özüme
çay misali hasretini demliyorum
hayalini yudumluyorum bir ertesi sabaha...

Cehennem sıcağı damlalar düşüyor cennet ülkesinden
gözyaşımla karmakarışık yanaklarımdan...
Pusulası hasret olan gurbet bakışlarım
dili tutulmuş türküleri döker uzaklara...
Köşe başlarına sıkışmış kelepçeli hülyalarım
feryad figan ele verir gözyaşımda sakladığım seni...
Baştan ayağa felç,can çekişir umutlarım
düşman elinde umut serabına düşmüş...
Kör,topal tutunuyor hayata ayaklarım
sensiz yarım,sensiz eksik...
Dudaklarda yarım bırakılan izmaritler misali
çıkmaz sokaklara uzanıyor ellerim...

Gökyüzü mavilerinden sandallar araklayıp
kürek sallıyorum boyumu aşan denizlere...
Merhaba deyip; ayrılık dağına çarpmış batık aşklara
serçelerin gözyaşlarını katıştırıyorum tuz maviye...
Ölümün merasimine hediye gönderirken gökyüzü
yıldızlar alıyor hayalinin bedeli gözlerimdeki feri...
maviyi mezar,
yeşili kefen biçiyorum son nefesime...
Sen yoksun diye...

sensiz nefes almasın bu can,bu ten
bakışlarının değdigi her bir ufka
parçalanıp atılsın bu beden...

24.05.2013