Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Hayalinle yatarım,mutlu düşler görürüm
Sensizlik karabasan uykumda ürperirim
Sensiz geçmiyor günler, saatler bile uzun
Gecem cehennem olur,gündüzü kaplar hüzün
Beyitler halinde akıcı ve güzel dizeler okudum.Yüreğinize sağlık değerli üstadım.Saygılar sunuyorum...
ÇOK HOŞ HÜZÜN VE HUZUR DOLU EMEĞİNİ EN SAMİMİ DUYGULARIMLA KUTLAR SAYGI SEVGİLERİMİ SUNARIM.KALEMİN DAİM ŞİİRLERİN HEP MÜZAFFER OLSUN.
Ustad dı Üstad Eden Şiirde;
Sevgiyi, Kardeşliği, Acıyı ve Mutluluğu Dillendirebilme Yeteneğidir ki;
Hasreti Özlemle Dillendiren Bu Güzel Şiir,
Bu Sözlerimizi Teyit Ediyor ki;
Üstadı, Değerli Ağabeyimi Yürekten Kutluyorum.
Hayalinle yatarım,mutlu düşler görürüm
Sensizlik karabasan uykumda ürperirim
Sensiz geçmiyor günler, saatler bile uzun
Gecem cehennem olur,gündüzü kaplar hüzün
********************
Güzel yıllar güzel anılar olmalı...
Hayalinle yatarım,mutlu düşler görürüm
Sensizlik karabasan uykumda ürperirim
Sensiz geçmiyor günler, saatler bile uzun
Gecem cehennem olur,gündüzü kaplar hüzün
Hüzünlerinm yalnızca dizelerde kalması temennisiyle, saygılarımı sunuyorum.
Celil ÇINKIR
Hayalinle yatarım,mutlu düşler görürüm
Sensizlik karabasan uykumda ürperirim
Sensiz geçmiyor günler, saatler bile uzun
Gecem cehennem olur,gündüzü kaplar hüzün
kutluyorum sayın hocam saygılarımla
Birde yaşarsa yürek senli sensizliği büyür içinde özlem her gün olur kördüğüm...
Yüreğine Sağlık
Saygılarımla
Seçilmişliğiniz bir hemşehri olarak gurur veriçi. E, şiir hak edince... selam ve sevgiler kardeşime. **10**
HAFTANIN ŞAİRİ: Orhan Erdoğan - HAFTANIN ŞAİRİNİ TANIYALIM - HAYATI VE BİR ŞİİRİ: Haftanın şairi seçilen şairin şiirlerini okuyarak, yorum yaparak, listemize alarak ve puan vererek destek olalım. Haftanın şairinin bir şiiri, bu pazar ANAYURT GAZETESİ -EDEBİYAT DÜNYASI köşesinde yayınlanacaktır. www.antoloji.com sitesindeki DÜNYA ŞAİRLER BİRLİĞİ grubu üyeleri (830 ÜYE) ve ANAYURT GAZETESİ okurları tarafından HAFTANIN ŞAİRİ seçilmiştir. (İstekler mesajla bana bildirilmektedir) . Şairimizi yürekten kutluyorum. Nice başarılara. Türkiye, Kıbrıs ve Romanya’da yayınlanan milletlerarası yayın yapan büyük bir gazete olan Anayurt Gazetesinde, şairimizin bir şiiri yayınlanarak, büyük bir tanıtım başarısı kazanacaktır.
www.anayurtgazetesi.com - Anayurt gazetesi, tüm yurtta büyük bayilerde ve gar-terminal bayilerinde bulunmaktadır. 15 krş. Her pazar almayı unutmayın. Gazeteye bayi adı belirterek, telefon edip veya e-mail atıp istediğiniz kadar gazete getirttirebilirsiniz.
ALİ GÜNDÜZ, Anayurt Gazetesi yazarı - www.anayurtgazetesi.com
Gündüz yayınevi editörü. www.gunduzkitabevi.com.tr
DÜNYA ŞAİRLER BİRLİĞİ grubu kurucusu
***
HAYATI
ORHAN ERDOĞAN
ARS/SELİM/Büyükdere
Aralık 1948’de Kars ili Selim ilçesi Büyükdere Köyünde dünyaya gelmişim. İlkokulu aynı köyde bitirdikten sonra, Kars – Susuz ilçesindeki Kazım Karabekir İlköğretmen Okulu’nu (Cilavuz) 1969 yılında bitirdim. Aynı yıl Selim İlçesi Sarıgün Köyünde Öğretmenlik Görevine başladım. 1982 yılında İstanbul’a geldim. Halen İstanbul ili Çatalca İlçesi Zeki Kisbu İlköğretim Okulu Müdürü görevini yapmaktayım. Evli ve dört çocuk babasıyım.
Kara kış mevsiminde
Dünyaya gelmişim
Her tarafta kar varmış
Tenimi ısıtmışlar, yüreğimi asla
Anne memesi emmeden
Gecenin iri göksüne yapışıp
Ak süt gibi içmişim hayatın çilesini
Bu yüzden, ağustos a inat
Yüreğimde hep kar vardı.
ŞAİRİN BİR ŞİİRİNİ ALALIM:
Hüznü Çizdim Nefesimle
Sen gittiğinden beri
Ben yine
Her sabah erken kalkar
Anıları gezerim gözlerimle.
Nefesimle senden kalan hüznü çiziyorum havaya.
Derdin ya:
‘Ardımda bıraktığım sen gidişime ağlayacaksın’
Ağlamak ne söz yeşil gözlüm, ağlamak ne söz
Yanıyor yüreğim sensizlikte.
Yürek sancısıyla baş edemeyip
Kahroluyorum.
Bu kokuşmuş dünyada hala bir yer kaplıyorum
Halbuki
Zaman her gün benden bir şeyler alıp çoğalırken
Ben azaldığımın farkındayım
Seni andıkça,Yeşil gözlüm
Kanım ısınır damarlarımda
Yüreğim çarpar,
Zaman durur gözbebeklerimde
Göz dedim de, Yeşil Gözlüm
Gözlerin geldi aklıma
Doğanın yeşili gözlerin..
Orhan Erdoğan
(Nam-ı diğer Büyükdereli)
Kars
Seni gördüğüm zaman,gönlüm eder düğünü
Yaşanmış saymıyorum,seni görmediğim günü
çok romantik dizelerdi.. sevgili , sevenin gözünde budur işte...
Bu şiir ile ilgili 106 tane yorum bulunmakta