Sensizlik Kadar Alçak Bir Kente Taşınıyo ...

Havasız kaldığın, boğulacak olduğun tüm o anları yükleniyorum,
Umutsuzluğumu,
Sevgisizliği aramızdaki kalın çizgiye bırakıyorum sevdiğim
Ve ben şimdi her zamankinden de kesin gidiyorum.
Her gün yeni bir dilek tuttum içimden
O tutmayan dilekleri yanıma alıp da gidiyorum.
Sakın dönüp bakacak olma gidişime
Ne tanıklık et ne de üzüntü yaşa derinden
Aslında biliyorum, sen de çoktan gitmiştin.
Ben ardında kalmayı seçerek gidiyorum.

Biliyorsun ki
Sessiz kalışlarımız,
Kendimize sakladığımız haykırışlarımız kurtaramadı bizi,
Mutluluğumuz da yalandı
İki kişiyken başaramadıklarımız ayaklarımıza dolandı
Sorun belki de buydu sevdiğim,
Biz baştan beri iki kişiydik, bir bütün gibi davrandık
Beraberken daha yalnızdık
Ben şimdi tek olmaya gidiyorum.

Dersen ki ikimiz başaramadık tek nasıl başarılır?
Bunun sihri hayatın kendisinde
Olanaklar olumsuzluklar içinde
Belki de sadece kendin olmakta.
Başarmak sevdiğim,
Bildiğin hayatta kalmaktır aslında
Bu yırtıcı dünyada yarasız kalmak mümkün mü?
Başarmak, yaralarına rağmen kalabilmektir ayakta.
Bazen seni zor taşıyan o ayaklarla gidebilmektir
Ben şimdi durduğum yerde sensizliğe yürüyorum.

Sen köşeden döndüğünde
Ben artık peşimden yetişemeyeceğin kadar uzak,
Sensizlik kadar alçak olacağım.
Git kaldığın yerde.
Gel dersen bil ki, sesini duyamayacağım.

Kalmak cesaret ister sevdiğim
Kalmak esaslı bir gidiştir
Ve sen uçuruma sırt verdiğimi asla bilmeyeceksin.
Düşerken bağırmayacağım,
Tanıklık edemeyeceksin.

İşte böyle bir gidişle senden
ölüme değil sevdiğim,
O uçurumun dibindeki hayata gidiyorum...

...
Bak gidiyorum!
Gittim.