Sensizlik Kabusu Şiiri - Kadriye Akıncı

Yine zonklatıyorsun beynimi,
Anlatılamayan oluveriyorsun bir anda bunca anlattıklarım arasında,
Göçün, için için yakıyor hücrelerimi,
Bilinmez yollara sapıyorsun yüreğimde...
Nereye soramıyorum!
Dur diyemiyorum!
Sabahı kara olan rüyalarda bağırıyorum,
Sesimi duyuramıyorum.
Sessizliğinle, kabusum oluyorsun,
Senelerce sonraya gitmenden korkuyorum.
Korkuyorum bitmenden.
Nedenini bulamıyorum...
Bilemiyorum sevdalım bilemiyorum
Sen düşünce aklıma önümü göremiyorum
Kanamakta yürek!
Can paramparça!
Sensizlik öyle zor ki, ölemiyorum...

(25.04.2005-Ankara)